Ως γνωστόν η φωνή του κυρίαρχου λαού είναι οι αντιπρόσωποί του στο Κοινοβούλιο, δηλαδή οι επονομαζόμενοι -μεταξύ άλλων- και Έλληνες βουλευτές. Μερικά πράγματα όμως ο λαός μας τα λέει με ένα είδος ξεχωριστό -“θυμοσοφίας” -που παίρνει άλλοτε την μορφή τραγουδιών ή ανεκδότων. Λένε ότι αυτό αποτελεί έστω και σε αυτή την μορφή (παρομοίωσης ή μεταφοράς) το κυρίαρχο αίσθημα της περιόδου που το γεννά. Με μερικούς δηλαδή στίχους τραγουδιού ή ανεκδότου μεταδίδουν στον ακροατή την πραγματική έκταση των πραγμάτων ή εν πάση περιπτώσει αυτήν που θα κυριαρχήσει –ή κυριαρχούσε- σύμφωνα με δεδομένο σενάριο ή τις επαναλαμβανόμενες ιστορικές συγκυρίες.
Παρά το ότι δεν είμαι σίγουρος για την παραπάνω υπόθεση πιστεύω πως στην περίπτωση σχολείο ή φυλακή ένας πολιτικός άνθρωπος δεν πρέπει να προειδοποιείται από το προφανές (είναι πιο πιθανό να πάει φυλακή από σχολείο) αλλά να αναμένει την εξέλιξη αυτή ως απόρροια της στάσης του και των πολιτικών του πράξεων.
Δεν υπάρχουν ακόμη, ιστορικά, στιγμές σε αυτό το κομμάτι της Ευρώπης που “το μη γέγοναι γέγοναι” (αν το λέω σωστά) όμως πάντα υπάρχουν στιγμές που όλοι μας ..θα προτιμήσουμε το σχολείο από την φυλακή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου