Το εκλογικό παίγνιο

  Συνήθιζα να βάζω στην κόκκινη νταλίκα μία δημοσκόπηση με τίτλο "Πιστεύετε οτι η Ελλάδα θα φύγει από την Ε.Ε το 2011, το 12, το 13" κτλ. Παρότι η σελίδα έχει περίπου 32.000 επισκέψεις ελάχιστοι συμμετείχαν και ψήφιζαν. Aν και απορώ στο τέλος νομίζω πως πολύ καλά έκαναν και θα εξηγήσω παρακάτω γιατί το πιστεύω αυτό.
Στο βιβλίο τους "Πως να Σκέπτεστε Στρατηγικά"(Καστανιώτης, 2001), οι καθηγητές Αβίνας Ντίξιτ και Μπάρι Νέιλμπαφ αναφέρουν το γνωστό αμερικανικό καρτούν "Φιστίκια", στο οποίο ένα επαναλαμβανόμενο θέμα είναι η πονηριά της Λούσι και η ευπιστία του Τσάρλι. Η Λούσι κρατάει μια μπάλα ποδοσφαίρου, τη στήνει στο έδαφος και προσκαλεί τον Τσάρλι να πάρει φόρα να την κλοτσήσει. Ο Τσάρλι τρέχει, ετοιμάζεται να κλοτσήσει την μπάλα, ξαφνικά όμως, η Λούσι την τραβάει και αυτός σωριάζεται στο έδαφος. Αυτή τη φάρσα την έκανε ξανά η Λούσι στο παρελθόν. Ο Τσάρλι γνωρίζοντας τον χαρακτήρα της, θα έπρεπε να είχε προβλέψει την τωρινή συμπεριφορά της, κατά συνέπεια να αρνηθεί να παίξει το παιχνίδι της. Δεν το έκανε όμως. Η ουσία ενός στρατηγικού παιγνίου όπως λένε οι Ντίξιτ και Νέιλμπαφ, είναι η αλληλεξάρτηση των αποφάσεων των παικτών. Αυτή η αλληλεξάρτηση προκύπτει με δύο τρόπους. Είτε διαδοχικά, όπως στο παράδειγμα της Λούσι και του Τσάρλι (ή στο σκάκι), είτε ταυτόχρονα, όπως στο δίλημμα του φυλακισμένου.
Ο βασικός κανόνας στρατηγικής συμπεριφοράς σε τέτοια παίγνια είναι ο εξής: "Πρόβλεψε το μέλλον και χρησιμοποίησε αντίστροφη συλλογιστική". Πρόβλεψε δηλαδή τις αντιδράσεις του αντιπάλου σου στις αρχικές σου κινήσεις και χρησιμοποίησε αυτή τη γνώση για να καθορίσεις τη δική σου βέλτιστη στρατηγική.

[Βλέποντας το παραπάνω βίντεο εύχομαι οι Άγγλοι να πάρουν την σωστή απόφαση στο δημοψήφισμα τους και ελπίζω να χρησιμοποιήσουν μαθηματικά στην διαδικασία λήψη της.]

 Αν τώρα σκεφτεί κάποιος ότι θα μπορούσε να στηρίξει την ζωή του στην παραπάνω θεωρία και στα λεγόμενα των καθηγητών, να προσπαθήσει δηλαδή να ζει με βάση τα παραπάνω, εγώ προσωπικά θα του έλεγα με γεια του και χαρά του και καλά αποτελέσματα. Με χαρά θα άκουγα ότι πέτυχε, ζει πλούσια και θα τον είχα και σαν παράδειγμα. Αν ήμουν στην θέση αυτού του ανθρώπου θα είχα μεγάλο καμάρι και θα πρότεινα την θεωρία αυτή σε όλο τον κόσμο. Αν όλος ο κόσμος με άκουγε και υιοθετούσε τις απόψεις μου και πετύχαιναν όλοι τότε θα ζητούσα αυτός να είναι ο νέος τρόπος σκέψης και να διδάσκετε σε όλα τα σχολεία ώστε όλοι να μάθουν πόσο εύκολο είναι να προοδεύσεις στην ζωή.
Η αλήθεια αν όχι πάντα, τις περισσότερες φορές απέχει πολύ από την θεωρία. Αυτή έχει το κακό να στηρίζεται σε προϋποθέσεις, σε άλλες θεωρίες, σε απόλυτο και σε ιδανικό περιβάλλον που δεν υπάρχει στα αλήθεια. Οι θεωρίες είναι απο -ζύμωση της καθημερινότητας και δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την πραγματικότητα - αλήθεια. Στην προσπάθεια να ξεκινήσεις ανάποδα (από το μέλλον) για να φτάσεις στο παρόν, αυτό σε έχει ξεπεράσει. Δεν μπορείς να προβλέψεις το επόμενο βήμα σου ακόμα και αν σου είπαν πιο θα είναι.
Σκεφτείτε λίγο πως αντί για δύο άτομα έχεις απέναντί σου δύο δισεκατομμύρια. Χάος. Τι όμως μπορεί να σε σώσει από το χάος: η εμπιστοσύνη.
 "Αν η εμπιστοσύνη του παγκόσμιου αποταμιευτικού κοινού κλονισθεί απέναντι στην αμερικανική οικονομία, τότε οι ΗΠΑ θα αντιμετωπίσουν σοβαρό πρόβλημα χρηματοδότησης κυρίως των εξωτερικών ελλειμμάτων τους, πράγμα που μπορεί να οδηγήσει σε γενικότερη παγκόσμια οικονομική κρίση". Αυτό λέγαμε μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στους δίδυμους πύργους. Όλοι πίστευαν πως η κρίση θα κρατούσε δύο χρόνια. Το ίδιο συνέβηκε έπειτα από παγκόσμιες κρίσεις (π.χ. δολοφονία Κένεντι, Βιετνάμ) τα χρηματιστήρια ανέκαμψαν σημαντικά μέσα σε δύο χρόνια. Δυστυχώς, η Ιστορία μας έχει διδάξει ότι τέτοιου είδους προκλήσεις μπορεί να οδηγήσουν σε κατάρρευση δυνάμεων, κλονισμό της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και αναζήτηση νέων ισορροπιών και αντιλήψεων.
Η κρίση παραταύτα σώζει των τουρισμό. Η Ελλάδα για άλλη μια φορά μεταξύ ανατολής και δύσης. Παραθεριστικό μέρος ήταν και συνεχίζει να είναι για τους περισσότερους έλληνες και ξένους. Σαν σερβιτόρους μας βλέπουν, σαν καμαριέρες, σαν κηπουρούς που δουλεύουν και κάνουν και κανά μπανάκι. Η ισλαμοφοβία και οι γειτονικοί πόλεμοι ενισχύουν για μια ακόμα φορά τις ακτές μας με τουρισμό από όλο τον κόσμο. Η οικονομική σταθερότητα του ευρό και η ασφάλεια της ευρωπαϊκής οικογένειας κάνουν για πολλούς αυτό το μέρος ζηλευτό τα καλοκαίρια. Τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο έχουμε τα συνέδρια στην Αθήνα και από εδώ πάνε και οι άλλοι. Η διεθνής ύφεση (ανεξάρτητα από ότι λένε τα κανάλια), πάντα ευνοούσε την Ελλάδα, που όπως και να το κάνουμε ζει από τον τουρισμό.

 Είναι αλήθεια ή όχι πως όποιος σκέπτεται την Ελλάδα την βλέπει σαν ένα μέρος παραθαλάσσιο, ιδανικό για διακοπές, όπου όλα είναι χαλαρά και την περνάμε φίνα; Πως λοιπόν να συνδυάσουμε αυτό που προωθούμε σαν μέρος διακοπών και ενίοτε μακριά και από τον πολιτισμό με αυτό που θέλουμε δηλαδή μια αγορά με ανάπτυξη και τάξη σαν την γερμανική.  Να εξηγήσω γιατί λέω θέλουμε, βλέπετε υπάρχουν ακόμα αυτοί που είναι ικανοποιημένοι με την παλιά αντίληψη: ότι δηλαδή μπορούμε να επιβιώσουμε με όσα εισπράττουμε από τον τουρισμό και να δανειστούμε τα υπόλοιπα. Να πω ακόμα γιατί μιλάω για ανάπτυξη και όχι για εφαρμογή των οδηγιών και κανόνων όπως ισχύει αλλού (σχεδόν παντού στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στα ανατολικά). Λοιπόν πρώτα - πρώτα λέω θέλουμε γιατί όπως διαπιστώθηκε από το 2010 και μετά υπήρχαν εκείνοι (εμείς) που εργαζόμασταν, και εκείνοι που καλοπερνούσαν. Χρήματα στην Ελβετία, βίλες, πλούτος και εξουσία σε μηχανισμούς, διαπλοκή και χάος ώστε να μην μπορούν να αποκαλυφθούν. Υπήρχαν δηλαδή αυτοί που έκαναν συνέχεια και αδιαλείπτως διακοπές και εμείς οι υπηρέτες τους που φροντίζαμε να μην τους λήψη τίποτα. Τα μοντέλα που ίσχυαν ξεπεράστηκαν και οι χώρες που κατάφεραν να αναπτυχθούν απέδειξαν πως στην επιτυχία πρέπει να έχουν συμμετοχή όλοι. Όλοι όσοι είχαν συμμετοχή στην ανάπτυξη, όλοι όσοι εργάσθηκαν και μόχθησαν για αυτήν, όλοι εμείς.

 Για να συνεχίσει να συμβαίνει αυτό όμως πρέπει να σταματήσουμε τα παιχνίδια, να σηκώσουμε μανίκια ΟΛΟΙ και μαζί να προχωρήσουμε γιατί πίσω δεν έχει. Οι κλέφτες πρέπει να πηγαίνουν στην φυλακή, όσα υποσχεθήκαμε να τα κάνουμε και να προσέχουμε περισσότερο στο μέλλον. Πρέπει να αποκτήσουμε την χαμένη εμπιστοσύνη πριν αποκτήσουμε το χαμένο μας αυτοσεβασμό. Σταθερότητα και όχι εκλογές χωρίς νόημα, χωρίς αποτέλεσμα. Έχουν όλοι δοκιμαστεί και έχουν όλοι αποτύχει. Ας το πάρουμε απόφαση και ας συνεχίσουμε....


{Όσα γράφονται στο παρόν blog αφορούν προσωπικές σκέψεις και απόψεις μου. Δεν είμαι και δεν πρέπει να με θεωρείτε υπεύθυνο για όποια τυχόν παρερμηνεία ή παράληψη. Για επικοινωνία το email: kokkinidalika@yahoo.gr}