Νόμος για περιορισμό ωραρίου των οδηγών - ΗΠΑ

 

Από της 23 περίπου Δεκεμβρίου του 2010 τίθεται προς διαπραγμάτευση στις ΗΠΑ ο καινούργιος νόμος για τις μεταφορές.

Το διάβασα πρόσφατα στο http://blog.freightaccess.com/?p=312 σε ένα άρθρο του Brad Hollister όπου εξηγούσε πως αυτός ο νέος νόμος θα επιδεινώσει το κόστος μεταφοράς κατά εκατ. δολάρια μειώνοντας κατά 5% τις ώρες οδήγησης που ένας επαγγελματίας οδηγός οδηγεί σήμερα στις ΗΠΑ.

Επειδή ότι συμβαίνει στον γείτονά σου σύντομα συμβαίνει και σε σένα θεώρησα σκόπιμο να το γράψω εδώ για τους εξής λόγους:

• Ως γνωστόν οι εταιρείες δεν βγαίνουν στον δρόμο να διαμαρτυρηθούν ότι αυξάνεται το κοστολόγιο τους, οπότε ο νέος νόμος είναι σίγουρα νόμος του κράτους από τώρα αφού: 
  • Το 70% τον εταιρειών έχουν έως 5 αυτοκίνητα άρα μικρή διαπραγματευτική ικανότητα,
  • Οι μεγάλες μεταφορικές (των 1000 αυτοκινήτων) βρίσκουν τις υπερωρίες των οδηγών πολύ ακριβές και ήδη ψάχνουν τρόπο να τις μειώσουν,
  • Οι απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων δεν έχουν καμία σχέση με τις ελληνικές
• Η Ευρώπη έχει την ίδια αν όχι μεγαλύτερη ευαισθησία για την οδική ασφάλεια και τον περιορισμό των ατυχημάτων (αυτός προτείνεται ως ο σοβαρότερος λόγος για αυτό το νομοσχέδιο από τον Γραμματέα Εθνικών Μεταφορών των ΗΠΑ κ.Ray Lahood –δηλαδή η κούραση των οδηγών).

Ποιο συγκεκριμένα, το πρόβλημα έγκειται στο ότι με τον νέο νόμο καταργείται ουσιαστικά η “μετατόπιση” της ξεκούρασης που μπορεί να πάρει ο οδηγός.  Δηλαδή πριν αν κάποιος που συμπλήρωσε κανονικά τα ωράρια του αλλά δεν έφτασε στον προορισμό του ή δεν τελείωσε το έργο που είχε αναλάβει αφού το πρόγραμμα του δεν το έφτιαχνε ο ίδιος αλλά η εταιρεία που τον είχε προσλάβει -για έργο ή ως υπάλληλο- έπρεπε να δουλεύει μέχρι να τελειώσει και μετά να κάνει διάλειμμα.

Με τον προς ψήφιση νόμο είναι υποχρεωμένος να σταματήσει να εργάζεται ακόμα και αν βρίσκεται εν μέσω φόρτωσης ή πρέπει να προλάβει το καράβι κλπ, να κάνει την ανάπαυλα των 15, 45’ ή 10 ωρών και στην συνέχεια να συνεχίσει να εργάζεται μέχρι το μηνιαίο όριο και χωρίς άλλους περιορισμούς.

Από τα παραπάνω καταλαβαίνω ότι τώρα πλέον η εκπαίδευση των οδηγών θα πρέπει να γίνεται όλο και αυστηρότερη ενώ η παραγωγικότητα σε χρονικά περιορισμένα διαστήματα θα πρέπει να αυξάνεται. Οι υποδομές θα γίνονται όλο και πιο άρτιες ενώ η ηλεκτρονική υποβοήθηση για τον οδηγό (που βρίσκεται εξαιρετικά πίσω) θα αυξάνει. Αν αυτό θα καταφέρει να φέρει την οδική μεταφορά σε ανταγωνιστική θέση απέναντι στην ηλεκτρική και αυτή των σιδηροδρόμων δεν γνωρίζω εύχομαι όμως όπως και όλοι να την καταρτίσει καλύτερα αμειβόμενη.