Σας μεταφέρω μέρος από την έκθεση της ομάδας εργασίας οδικών μεταφορών εμπορευμάτων (ΟΕΟΜΕ) του ελληνικού επιμελητηριακού συνδέσμου μεταφορών. Παρουσιάστηκε το 2008 και αναφέρει το καθεστώς που διέπει τις μεταφορές σε Ευρώπη και Αμερική όσο αφορά το θεσμικό πλαίσιο. Προσωπική μου άποψη είναι ότι η έκθεση αυτή αποτέλεσε και την βάση για το νέο νόμο των μεταφορών που θα ισχύσει στην χώρα μας σε 26 μήνες από τώρα (Ιούλιος ‘13).
Βέλγιο
Στη βελγική νομοθεσία δεν υφίσταται η διάκριση μεταξύ φορτηγών δημόσιας χρήσης και φορτηγών ιδιωτικής χρήσης. Η μόνη διάκριση στον τομέα των μεταφορών με σημασία και ενδιαφέρον για την βελγική έννομη τάξη είναι η μεταφορά εμπορευμάτων και η μεταφορά προσώπων.
Η άδεια για την πρόσβαση στο επάγγελμα του μεταφορέα θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά με το βασιλικό διάταγμα της 18ης Ιουλίου 1975, όπως αυτό έχει τροποποιηθεί και ισχύει ως σήμερα από τα βασιλικά διατάγματα της16ης Νοεμβρίου 1990, 10ης Ιουλίου 1992 και της 20ης Ιουλίου 2000, ενώ η άδεια για την πρόσβαση στο επάγγελμα του μεσίτη μεταφορών θεσμοθετήθηκε για πρώτη φορά με το Βασιλικό Διάταγμα της 12ης Ιανουαρίου 1978, όπως αυτό έχει τροποποιηθεί και ισχύει ως σήμερα από τα Βασιλικά Διατάγματα της 16ης Νοεμβρίου 1990, 10ης Ιουλίου 1992 και της 20ης Ιουλίου 2000.
Η πρόσβαση και στα δύο επαγγέλματα απαιτεί τη χορήγηση άδειας από την ομοσπονδιακή υπηρεσία μεταφορών (Service federal mobilité et transports), με την απλή προσκομιδή εγγράφων που αφορούν στη νομική προσωπικότητα και την οργάνωση της αιτούσας εταιρείας (δημοσιευμένο καταστατικό, διοίκηση, διαχείριση, εγγραφή στο εμπορικό επιμελητήριο κλπ.). Και στις δύο περιπτώσεις απαιτείται η
κατάθεση ενός ποσού ως εγγύηση. Πέραν τούτων δεν υπάρχει κανένας ποσοτικός περιορισμός για την πρόσβαση στο επάγγελμα και δε διενεργείται έλεγχος σκοπιμότητας της λειτουργίας της εταιρείας. Διαφορετικές είναι οι προϋποθέσεις που θα πρέπει να πληρούνται για την πρόσβαση στο επάγγελμα του οδικού μεταφορέα εμπορευμάτων για λογαριασμό τρίτων. Ο υποψήφιος θα πρέπει να πληροί σωρευτικά τις κάτωθι τέσσερις προϋποθέσεις:
1. Να διαθέτει πραγματική λειτουργική έδρα εντός Βελγίου·
2. Να ικανοποιεί τους όρους άσκησης της εν λόγω επαγγελματικής ιδιότητας (capacité professionnelle), να είναι δηλαδή κάτοχος του αντίστοιχου πιστοποιητικού, το οποίο μπορεί να ισχύει είτε για εθνικές είτε για διεθνείς
μεταφορές. Το πιστοποιητικό αυτό χορηγείται από την Service public fédéral Mobilité et Transport, σε υποψηφίους, οι οποίοι έχουν παρακολουθήσει μαθήματα στο Institut Transport routiers & Logistique Belgique (ITLB) και έχουν στη συνέχεια περάσει με επιτυχία τις αντίστοιχες εξετάσεις·
3. Να πληροί τις προϋποθέσεις εντιμότητας (Conditions d’honorabilité) (τούτο για τα φυσικά πρόσωπα ισοδυναμεί με το ελληνικό λευκό ποινικό μητρώο, προς απόδειξη μη καταδίκης για σοβαρά αδικήματα)·
4. Να διαθέτει την απαιτούμενη από το νόμο οικονομική δυνατότητα (capacité financière).
Για τους μεταφορείς εμπορευμάτων οδικώς υπάρχουν δύο τύποι άδειας, οι οποίοι διακρίνονται με κριτήριο τον τύπο του υπάρχοντος πιστοποιητικού επαγγελματικής ιδιότητας:
1. Εθνική άδεια μεταφορών (Licence de transport national), εάν το υπάρχον πιστοποιητικό επαγγελματικής ιδιότητας, ισχύει αποκλειστικά για εθνικές μεταφορές, και
2. Κοινοτική άδεια μεταφορών (Licence de transport communautaire), εάν το υπάρχον πιστοποιητικό επαγγελματικής ιδιότητας, ισχύει για εθνικές και διεθνείς μεταφορές. Η εθνική άδεια μεταφορών παρέχει τη δυνατότητα στον κάτοχό της να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε μεταφορά εντός Βελγίου. Η δε κοινοτική άδεια μεταφορών παρέχει στον κάτοχό της και για οχήματα με αριθμό κυκλοφορίας στο
Βέλγιο:
• Τη δυνατότητα πραγματοποίησης μεταφορών στο Βέλγιο, στο σύνολο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς επίσης και στην Ελβετία, την Ισλανδία, τη Νορβηγία και το Λιχνενστάιν·
• Τη δυνατότητα διαμετακόμισης (transit) από τις ως άνω χώρες κατά την πραγματοποίηση οδικής μεταφοράς από και προς τις χώρες αυτές·
• Τη δυνατότητα πραγματοποίησης μεταφορών μεταξύ αυτών των χωρών και τρίτων χωρών (τριγωνικές μεταφορές), σύμφωνα με τις ειδικότερες ρυθμίσεις που προβλέπονται από τις εφαρμοστέες διμερείς συμφωνίες·
• Τη δυνατότητα πραγματοποίησης μεταφορών μεταξύ δύο σημείων εντός της ίδιας χώρας, πέραν του Βελγίου (cabotage).
Για τα οχήματα που δεν έχουν βελγική άδεια κυκλοφορίας, αλλά έχουν άδεια κυκλοφορίας από κράτος μέλος της Ε.Ε. ή κράτος του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου δεν απαιτείται η απόκτηση κοινοτικής άδειας μεταφορών υπό τον όρο ότι το
όχημα δεν ζυγίζει πάνω από έξι (6) τόνους και το φορτίο του δεν ζυγίζει πάνω από τρεισήμισι (3,5 τόνους).
Ως προς το ειδικότερο θέμα της προστασίας του υγιούς ανταγωνισμού και των κανόνων που τον διέπουν, η Βελγική νομοθεσία είναι πλήρως εναρμονισμένη με την Ευρωπαϊκή.
Αντίστοιχα, το ίδιο συμβαίνει και με τα θέματα που αφορούν τις εργασιακές συνθήκες, τα περιβαλλοντικά μέτρα και την οδική ασφάλεια, όπου εφαρμόζονται οι ρυθμίσεις των σχετικών Κανονισμών της ΕΕ.
Τέλος, ιδιαίτερα αυστηρές είναι οι διατάξεις του βελγικού δικαίου όσον αφορά τον έλεγχο του πιστοποιητικού επαγγελματικής ιδιότητας, ώστε να αποτρέπεται η λειτουργία μεταφορικών εταιρειών από εικονικούς διαχειριστές («αχυρανθρώπους»), στους οποίους «παραχωρείται η χρήση», «πωλείται» ή «ενοικιάζεται» παρανόμως έναντι χρηματικού ανταλλάγματος το σχετικό πιστοποιητικό. Συγκεκριμένα, η Direction générale Transport terrestre, η οποία αποτελεί το αρμόδιο ελεγκτικό όργανο, δύναται να διενεργεί τακτικούς ελέγχους στις εγκαταστάσεις της επιχείρησης, προκειμένου να ελέγχει αν ο κάτοχος του πιστοποιητικού επαγγελματικής ιδιότητας είναι πράγματι αυτός που διαχειρίζεται τις μεταφορές.
Γαλλία
Η Γαλλική νομοθεσία είναι πλήρως εναρμονισμένη με τις Ευρωπαϊκές
Κοινοτικές διατάξεις, καθώς έχει ενσωματώσει το σύνολο των Κοινοτικών Νόμων,Κανονισμών, Οδηγιών και Αποφάσεων στο εθνικό της Δίκαιο.
Βουλγαρία
Στη Βουλγαρία, οι δημόσιες μεταφορές επιβατών και εμπορευμάτων
δύνανται να πραγματοποιηθούν μόνο από μεταφορείς που κατέχουν άδεια προς το σκοπό αυτό. Η Executive Agency «Automobile Administration» κρατά ένα αρχείο με όλα τα εγγεγραμμένα οχήματα που μπορούν να εκτελούν μεταφορές στο έδαφος της χώρας, και εκδίδει αντίστοιχο πιστοποιητικό για κάθε ένα από αυτά. Από τη
στιγμή που το όχημα εγγραφεί στην παραπάνω βάση δεδομένων, δύναται να αλλάξει κατηγορία αδείας. Η άδεια και το πιστοποιητικό εγγραφής δεν είναι απαραίτητα για την μεταφορά εμπορευμάτων με οχήματα ή «οδικά τρένα» με δυνατότητα φόρτωσης έως 3.5 τόνους ή μέγιστο επιτρεπόμενο βάρος 6 τόνων, εκτός των μεταφορών για τις οποίες απαιτείται άδεια λόγω ειδικών συμφωνιών, στις οποίες συμμετέχει η Βουλγαρία.
Η κοινοτική άδεια και η άδεια για τη διενέργεια μεταφορών εμπορευμάτων στην Βουλγαρία από οχήματα με Βουλγαρικό αριθμό ταξινόμησης (άδεια κυκλοφορίας), εκδίδεται υπό τις διατάξεις του Εμπορικού νόμου, όταν πληρούνται οι προϋποθέσεις για
• Φερεγγυότητα (Καλή φήμη)
• Επαγγελματική ικανότητα
• Οικονομική σταθερότητα
Η άδεια για τη διενέργεια μεταφοράς εμπορευμάτων στην Βουλγαρία είναι προσωπική και δεν δύναται να μεταβιβαστεί, παρά μόνο σε περίπτωση θανάτου του κατόχου της, συγχώνευσης εταιρειών ή μετασχηματισμού της εταιρείας, όπου και περνά στον νόμιμο διάδοχο.
Για την μεταφορά συγκεκριμένων τύπων φορτίου (φορτίου με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά), όπως ευπαθών τροφίμων, ζώων, πουλερικών κλπ, το Βουλγαρικό Υπουργείο Μεταφορών δύναται να θεσπίσει συγκεκριμένους κανόνες για τους μεταφορείς και τα οχήματα μεταφοράς, καθώς επίσης και να θεσπίσει επιπλέον μέτρα για την διεξαγωγή εσωτερικών μεταφορών.
Σχετικά με την ασφάλιση, ο αποστολέας είναι υπεύθυνος απέναντι στον μεταφορέα για τις ζημίες που πιθανόν να προκληθούν σε άτομα, στοιχεία ιδιοκτησίας ή άλλο φορτίο, καθώς και για οποιαδήποτε έξοδα προκύψουν από ελαττώματα της συσκευασίας του φορτίου, εκτός αν αυτά τα ελαττώματα ήταν εμφανή ή γνωστά στον μεταφορέα τη στιγμή της αποδοχής του φορτίου προς μεταφορά και ο τελευταίος δεν έχει εκφέρει ενστάσεις ως προς αυτό. Ο μεταφορέας είναι υπεύθυνος για την ολική ή μερική απώλεια ή καταστροφή του
φορτίου από τη στιγμή της αποδοχής του για μεταφορά έως και τη στιγμή της παράδοσής του, καθώς και για τυχόν καθυστέρηση στην παράδοση του. Ο μεταφορέας απαλλάσσεται των ευθυνών του όταν η απώλεια ή καταστροφή τουφορτίου ή η καθυστέρηση παράδοσής του οφείλεται
• στον αποστολέα ή τον παραλήπτη
• σε χαρακτηριστικό ελάττωμα του ίδιου του φορτίου
• σε καταστάσεις τις οποίες ο μεταφορέας δεν θα μπορούσε να έχει
αποφύγει και τις συνέπειες των οποίων δεν θα μπορούσε να έχει
αποσοβήσει.
Το Βουλγαρικό Υπουργείο Μεταφορών, μέσω της Executive Agency
“Automobile Administration” είναι υπεύθυνο για την διενέργεια των ελέγχων νομιμότητας, τόσο σε επίπεδο νομολογίας όσο και κυκλοφορίας.
Ισπανία
Στην Ισπανία, υπάρχει διάκριση φορτηγών Δημοσίας Χρήσης (SP), Ιδιωτικής χρήσης (MP), Διεθνών Μεταφορών (TIR), καθώς και ειδικών κατηγοριών (π.χ.ψυγείων, μεταφοράς ευπαθών προϊόντων, υγρών καυσίμων κ.λ.π.).
Οι άδειες λειτουργίας, οποιασδήποτε κατηγορίας φορτηγού οχήματος,χορηγούνται από τις αντίστοιχες αρχές της Αυτονομίας (υπάρχουν 17 περιφέρειες που ονομάζονται Αυτονομίες και έχουν διευρυμένες νομοθετικές και άλλες αρμοδιότητες), στην οποία εδρεύει η μεταφορική επιχείρηση. Στο βαθμό που πληρούνται οι αναγκαίες προϋποθέσεις, δεν υφίσταται ποσοτικός περιορισμός στη
χορήγηση αδειών λειτουργίας φορτηγών αυτοκινήτων.
Ταυτόχρονα, δεν υφίσταται περιορισμός στον καθορισμό των κομίστρων οδικών μεταφορών εντός της χώρας. Το κόμιστρο διαμορφώνεται ελεύθερα στην αγορά με βάση τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης.
Οι μεταφορικές εταιρείες δεν υπόκεινται σε κάποιο ιδιαίτερο φορολογικό καθεστώς.
Οι Αρχές και τα όργανα που ελέγχουν τις οδικές μεταφορές στην Ισπανία είναι η Γενική Διεύθυνση Χερσαίων Μεταφορών και η Γενική Διεύθυνση Τροχαίας του Ισπανικού Υπουργείου Ανάπτυξης καθώς και οι αρμόδιες Διευθύνσεις Χερσαίων Μεταφορών των 17 Αυτονομιών της χώρας.
Αναφορικά με την ασφάλιση των εμπορευμάτων, παρόλο που ο νόμος δεν καθιστά υποχρεωτική την ασφάλιση των εμπορευμάτων, οι δύο εμπλεκόμενες επιχειρήσεις, τόσο η μεταφορική εταιρεία όσο και η ιδιοκτήτρια του εμπορεύματος,ασφαλίζουν εξ ιδίων την μεταφορά των εμπορευμάτων.
Αξίζει να σημειωθεί πως η σχετική ισχύουσα νομοθεσία των Ισπανικών οδικών μεταφορών έχει διαμορφωθεί από το 1979.
Ουγγαρία
Στην Ουγγαρία υφίσταται διάκριση μεταξύ Εθνικών και Διεθνών μεταφορών. Για την απόκτηση αυτής, ο υποψήφιος κάτοχος είναι υποχρεωμένος να παρακολουθήσει μαθήματα σε κάποιο πιστοποιημένο εκπαιδευτικό κέντρο. Από τον Σεπτέμβριο του 2009 τίθεται σε εφαρμογή η Directive 2003/59 της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με αποτέλεσμα της ύπαρξη μιας μόνο CPC. Δεν υπάρχει όμως περιορισμός ως προς τον αριθμό των χορηγούμενων αδειών.
Οι μεταφορικές εταιρείες στη χώρα δεν έχουν συγκεκριμένη νομική μορφή (δύνανται να είναι οποιουδήποτε είδους), ενώ αντίστοιχα δεν υπάρχει και περιορισμός ως προς τον αριθμό των φορτηγών που θα κατέχουν. Το κάθε φορτηγό μπορεί να εκτελεί τόσο εθνικά όσο και διεθνή δρομολόγια.
Η Κυβέρνηση της Ουγγαρίας δεν υιοθετεί το μέτρο των επιχορηγήσεων για την αγορά φορτηγών οχημάτων από την εταιρεία αλλά ούτε και για την πρόσληψη οδηγών. Τέλος, η μεταφορική εταιρεία δεν υπόκειται σε κάποιο ειδικό φορολογικό καθεστώς αλλά τα εν χρήσει οχήματά της υπόκεινται σε κάποιους επιπλέον φόρους.
Αγγλία
Στην Αγγλία υφίσταται διάκριση μεταξύ των αδειών για εθνικές μεταφορές και αυτών για διεθνείς. Η άδεια ονομάζεται “O” licence, ενώ πέραν της διάκρισης εθνικών και διεθνών μεταφορών υπάρχει και αυτή για ιδιωτική ή δημόσια χρήση.
Το παραπάνω σύστημα εφαρμόζεται για φορτηγά αυτοκίνητα άνω των 3.5 τόννων.Οι άδειες εκδίδονται και διαχειρίζονται από τον Traffic Commissioner, ο οποίος είναι κατώτατος βαθμός του Δικαστικού συστήματος. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να εφεσιβάλλουν οποιαδήποτε απόφαση του Commissioner σε κατάλληλο δικαστήριο (Transport Tribunal).
Για την έκδοση της άδειας απαιτούνται όλα όσα η Ε.Ε. ορίζει καθώς και κάποια επιπλέον, όπως την απόδειξη κατάλληλων και ικανών εγκαταστάσεων για την φύλαξη και συντήρηση των οχημάτων.
Τέλος, δεν υπάρχει περιορισμός ως προς τη νομική μορφή των μεταφορικών επιχειρήσεων (Limited Companies, Private Limited Companies, Partnerships κλπ).
Τουρκία
Στην Τουρκία, υπάρχει διάκριση μεταξύ εθνικών και διεθνών μεταφορών. Οι διεθνείς μεταφορές δεν δύνανται να πραγματοποιηθούν από μεμονωμένους ιδιοκτήτες φορτηγών αυτοκινήτων, αλλά μόνο από οργανωμένες εταιρείες, οι οποίες διαθέτουν την απαραίτητη άδεια. Η σύσταση μιας μεταφορικής εταιρείας εγκρίνεται μόνο εφ’ όσον αυτή διαθέτει μεταφορική ικανότητα 200 τόνων και άνω, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να πληρούνται και όλες οι προϋποθέσεις που προβλέπονται από τον νόμο (και οι οποίες είναι παρόμοιες με αυτές που έχει θεσπίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, δηλαδή οικονομική επιφάνεια, φερεγγυότητα, επαγγελματική ικανότητα). Για τις εταιρείες διεθνών μεταφορών και υπό την προϋπόθεση πλήρωσης των αναγκαίων προϋποθέσεων, δεν υφίσταται άλλος ποσοτικός περιορισμός για απόκτηση δικαιώματος διενέργειας διεθνών μεταφορών.
Εθνικές μεταφορές μπορούν να εκτελέσουν τόσο οργανωμένες εταιρείες όσο και μεμονωμένοι αυτοκινητιστές.
Ο τουρκικός στόλος φορτηγών οχημάτων διεθνών μεταφορών αποτελείται από οχήματα υψηλών προδιαγραφών, τα οποία καλύπτουν όλες τις ευρωπαϊκές νόρμες λειτουργίας. Αντίθετα, ο στόλος των φορτηγών οχημάτων εθνικών μεταφορών δεν ανταποκρίνεται στα ίδια ποιοτικά επίπεδα. Λύση στην παραπάνω κατάσταση αναμένεται να δώσει ένα project το οποίο έχει εκπονηθεί. Σύμφωνα με αυτό, όλα τα οχήματα εμπορευματικών και επιβατικών μεταφορών τα οποία είναι κατασκευασμένα πριν το 1972 θα αποσυρθούν σταδιακά από την αγορά, μέσα σε ένα διάστημα 2 ετών. Η ρύθμιση αυτή αφορά τα οχήματα των οποίων το μέγιστο επιτρεπόμενο βάρος είναι 3,5 τόνοι καθώς και τα λεωφορεία εκείνα που διαθέτουν τουλάχιστον 16 θέσεις, του οδηγού συμπεριλαμβανομένου. Με το project αυτό, 60.000 οχήματα – φορτηγά και λεωφορεία – αναμένεται να αποσυρθούν από την εσωτερική αγορά.
Καναδάς
Απάντηση μέσω του Εμπορικού Γραφείου της Ελλάδος
Οι πιο σημαντικές κατηγορίες χρήσης φορτηγών είναι
• Εταιρείες φορτηγών που χρησιμοποιούν τα οχήματά τους για τη μεταφορά προϊόντων άλλων εταιρειών (“for-hire”)
• Εταιρείες που έχουν φορτηγά για τη μεταφορά δικών τους εμπορευμάτων
• Μεμονωμένοι οδηγοί που έχουν στην ιδιοκτησία τους φορτηγά
αυτοκίνητα και συνάπτουν συμβόλαια για τη μεταφορά προϊόντων άλλων εταιρειών (“freelance / owner operators”).
Γίνεται διαχωρισμός ανάμεσα σε Φορτηγά Δημόσιας Χρήσης (ΦΔΧ) και
Φορτηγά Ιδιωτικής Χρήσης (ΦΙΧ). Τα Φορτηγά Ιδιωτικής Χρήσης αποτελούνται από όλες τις κατηγορίες εκτός εκείνης των εταιρειών που νοικιάζουν τα οχήματα σε άλλες εταιρείες για τη μεταφορά προϊόντων (“for-hire”). Επίσης, υπάρχει διάκριση ανάμεσα σε διεθνείς και εθνικές μεταφορές. Ο διαχωρισμός αυτός έχει ιδιαίτερη σημασία για το διμερές εμπόριο με τις Η.Π.Α, καθώς μόνον τα οχήματα που έχουν χαρακτηριστεί «διεθνή» μπορούν να
εκτελέσουν τη μεταφορά (cabotage). Όμως το μέτρο των «διεθνών φορτηγών» γίνεται εφόσον και μόνο όταν υπάρχει συμφωνία Επαρχίας (Καναδά) με Πολιτεία (ΗΠΑ).
Η χορήγηση αδειών οδήγησης φορτηγών δεν διέπεται από ανώτατο όριο επιτρεπτού αριθμού. Τα κόμιστρα των Φορτηγών Δημόσιας Χρήσης είναι ελεύθερα με βάση τους κανόνες της αγοράς (δεν υπάρχει ανώτατο όριο από πλευράς δημοσίου). Αρμόδια υπηρεσία για το φορολογικό καθεστώς που διέπει τα Φορτηγά Δημόσιας Χρήσης είναι η Καναδική υπηρεσία φορολογίας (Revenue Canada) σε επαρχιακό επίπεδο. Υπάρχουν πολλοί τομείς φορολογίας όπως: κανονισμός για τον φόρο καυσίμου ο οποίος προαποφασίζεται, κανονισμοί για τον φόρο εγγραφής του οχήματος που επιβάλλεται στις εταιρείες φορτηγών όπως και άλλοι ειδικοί επαρχιακοί φόροι. Δεν προβλέπονται φορολογικά κίνητρα. Η περιβαλλοντική ευθύνη των οδικών μεταφορών επικεντρώνεται στον έλεγχο των ρύπων των φορτηγών. Υπεύθυνη υπηρεσία ήταν το Υπουργείο Μεταφορών το οποίο είχε δημιουργήσει τον Κανόνα Ασφάλειας Οχημάτων (Motor Vehicle Safety Act). Όμως, από τον Απρίλιο του 2000 αρμόδια υπηρεσία είναι το Υπουργείο Περιβάλλοντος υπό το σκεπτικό ότι μία υπηρεσία πρέπει να θέτει τους κανόνες για τα καύσιμα και τους ρύπους των οχημάτων. Δεν υπάρχει Συνδικάτο εργαζομένων που να διαπραγματεύεται τις συμβάσεις εργασίας. Επομένως και οι μισθοί διαμορφώνονται ελεύθερα. Υπάρχει όμως Συμβούλιο Ανθρωπίνων Πόρων για τη βιομηχανία των βαρέων οχημάτων φορτηγών (Canadian Trucking Human Resources Council), το οποίο ασχολείται με θέματα προσωπικού, όπως π.χ.: έρευνα και εκπαίδευση κατάλληλων ατόμων για τη θέση του οδηγού. Υπάρχει ανώτατο όριο ωρών οδήγησης που ποικίλει από Επαρχία σε Επαρχία, όμως δεν μπορεί να υπερβεί τις 10 ώρες συνεχούς οδήγησης.
Η οδική ασφάλεια των φορτηγών καθορίζεται από τον Κανόνα Ασφαλείας Οχημάτων (Motor Vehicle Safety Act) ο οποίος περιλαμβάνει ειδικά άρθρα για τα φορτηγά όπως λ. χ.: ειδικές προδιαγραφές για τον προφυλακτήρα των φορτηγών για την καλύτερη δυνατή προστασία σε περίπτωση ατυχήματος, προϋποθέσεις για τα
φρένα κλπ. Επίσης, καθορίζονται οι αρχές που διέπουν τη μεταφορά ορισμένων “επικίνδυνων” προϊόντων μέσω του Κανονισμού Μεταφοράς Επικίνδυνων Προϊόντων (Transportation of Dangerous Goods Act) της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης.
Όπως προαναφέρθηκε, τα επιμέρους Υπουργεία Μεταφορών της κάθε
Επαρχίας και Περιοχής έχουν την ευθύνη του ρυθμιστικού πλαισίου οδικών μεταφορών.
{Ολόκληρο το κείμενο χωρίς καμία επεξεργασία βρίσκεται στην διεύθυνση του ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ
ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ - www.eesym.gr }
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου