Ολιβιέρο Τοσκάνι: "Ελπίζω στην κατάρρευση των πάντων".
Πριν από μια μιάμιση ντουζίνα χρόνια περίπου διάβασα στα Νέα μια συνέντευξη του (Τα Νέα, 15-05-1999, Σελ.R8, Κωδικός άρθρου: Α16438R081). Είχε πει πως "το ψυγείο και το κομπιούτερ είναι απλώς δύο ηλεκτρικές συσκευές.....με την τηλεόραση και το ίντερνετ καταφέρνουμε να απομονωθούμε περισσότερο".
Ποιος είναι όμως ο Ολιβιέρο Τοσκάνι και γιατί να ξεκινήσω να μιλήσω για αυτόν όταν πραγματικά θέλω να πω την γνώμη μου για την τηλεόραση και στο τέλος - τέλος για την σύγχρονη πολιτική; Πρώτα θα σας πω μερικά ακόμα πράγματα που είχε πει τότε και ίσως να μην χρειασθεί να απαντήσω.
"Ζούμε σε μια κοινωνία όπου η απόρριψη είναι πρόβλημα. Όλοι θέλουν την αποδοχή. Συμμορφωνόμαστε όλοι σε ένα συγκεκριμένο τρόπο ζωής, σε μια συγκεκριμένη μόδα....προτιμώ να είμαι άσχημος ο εαυτός μου, παρά ένα καλό αντίτυπο κάποιου άλλου."
"..Όλα όσα μαθαίνουμε είναι από εικόνες. Έχετε συναντήσει τον Πάπα; Όχι. Τον γνωρίζετε από εικόνες. Το ίδιο συμβαίνει με χώρες, μέρη, ανθρώπους..."
"Κάποιοι άλλοι βγαίνουν στο μπαλκόνι και λένε: α, αύριο θα βρέξει. Ίσως το καταλαβαίνουν από τα κόκκαλά τους. Εμείς οι υπόλοιποι δεν ακούμε. Πιστεύουμε στην τηλεόραση".
Η εποχή της εικόνας δεν έχει παρέλθει ακόμα όπως πολλοί εύχονται. Ζούμε την εποχή που έφτιαξε όχι η αθώα κατά τα άλλα τηλεόραση, αλλά η φωτογραφία και η διαφήμιση. Όποιος θέλει να μιλήσει για την τηλεόραση, αν δεν είναι ηλεκτρολόγος, πρέπει να μιλήσει οπωσδήποτε για την φωτογραφία και για την εικόνα. Μετά πρέπει να ασχοληθεί για το πως η εικόνα μεταφέρεται στην ζωή μας δηλαδή για την διαφήμιση. Έτσι έχει πλήρως καλύψει το θέμα της τηλεόρασης. Βέβαια αν θέλει να εντρυφήσει πλήρως στο θέμα θα πρέπει να ασχοληθεί με την πολιτική. Συγκεκριμένα με τα κόμματα και την πολιτική επικοινωνία ή αλλιώς την πολιτική διαφήμιση. Τηλεόραση χωρίς πολιτική και πολιτική δίχως τηλεόραση στις ημέρες μας δεν νοείτε.
"Σύμφωνα με μετρήσεις που έχουν γίνει διεθνώς αλλά και στην χώρα μας, το μεγαλύτερο ποσοστό του εκλογικού σώματος αποφασίζει την τελευταία στιγμή για το τι θα ψηφίσει. Το 40% γνωρίζει από αρκετό καιρό πριν τι θα ψηφίσει, 30% αποφασίζει τον τελευταίο μήνα και το άλλο 30% αποφασίζει την τελευταία στιγμή. ......Τα πρόσωπα, πάντως, αναμένεται να παίξουν και φέτος σημαντικό ρόλο. Ο Κώστας Σημίτης είναι το σημαντικότερο όπλο του ΠΑΣΟΚ,.....και προβλέπω οτι η προσωπικότητα και η αποτελεσματικότητά του θα χρησιμοποιηθούν. Κάτι αντίστοιχο αναμένεται να κάνει και η Νέα Δημοκρατία, τονίζοντας το νεανικό και δυναμικό προφίλ του Κώστα Καραμανλή. Τα μικρότερα κόμματα θα προσπαθήσουν να τονίσουν τα στοιχεία διαφορετικότητάς τους και τη χρησιμότητα της ύπαρξής τους στην Βουλή, από το ότι δεν πρέπει να υπάρχει αυτοδυναμία έως το ότι χρειάζονται και άλλες πολιτικές στην αντιπολίτευση." [28-02-2000 "Τα Νέα" Νατάσα Μπαστέα]
Τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες της δημιουργίας ενός νέου είδους πολιτικών, που διαμορφώνεται με την βοήθεια των ΜΜΕ. Οι ψηφοφόροι δεν πάνε πια σε συγκεντρώσεις, δεν μαζεύονται σε σπίτια να γνωρίσουν τον υποψήφιο (και αν το κάνουν δεν περιμένουν να τον κρίνουν από την συζήτηση). Δεν πάνε στις καφετέριες, δεν αφισοκολλούν, δεν συνωστίζονται στα εκλογικά κέντρα, τουλάχιστον όχι στο βαθμό του παρελθόντος. Η προσωπική επαφή και το σφίξιμο του χεριού, η κλασσική ρητορεία και το τελετουργικό πάνω στο οποίο βασίζονταν οι παλιοί κομματάρχες έχει χαθεί. Η εικόνα ως μέσο επικοινωνίας είναι στο προσκήνιο. Και σε αυτό το νέο περιβάλλον επιζούν οι πιο ικανοί.
" Η μετατόπιση του ενδιαφέροντος από την πολιτική ταυτότητα στην προσωπικότητα είναι έντονη. Παλαιότερα αναδεικνύονταν απόψεις, τάσεις, στάσεις στις εσωκομματικές συγκρούσεις. Τώρα τα ταλέντα, η ικανότητα προσαρμογής, η ευρηματικότητα, η γοητεία δίνουν τον τόνο. Οι ειδικοί προβλέπουν ότι φέτος τα φυλλάδια των περισσοτέρων υποψηφίων θα έχουν ακόμα λιγότερα κείμενα, περισσότερες φωτογραφίες, λιγότερες απόψεις και περισσότερα βιογραφικά στοιχεία". [Τα Νέα, 28-02-2000, Σελ.:Ν10 Κωδικός άρθρου: Α16679Ν101]
"Γιατί να φταίει η τηλεόραση: Άκουσα έκπληκτος σε επιστημονικό συνέδριο επίκουρο καθηγητή Πανεπιστημίου να θεωρεί την "αγροτική έξοδο" της δεκαετίας του '50 ως αποτέλεσμα του "μετεμφυλιακού ρεβανσισμού". Όταν τον ρώτησα πως ερμηνεύει την αγροτική έξοδο που έγινε ακριβώς με την ίδια μορφή στην Δανία, τη Σουηδία και όλες τις Δυτικο-Ευρωπαϊκές χώρες χωρίς εμφυλίους και τα τοιαύτα στην κυριολεξία το γύρισε στο "άλλα λόγια να αγαπιόμαστε".....η τηλεόραση και οι εφημερίδες έχουν μια σχέση συνεργασίας, συνενοχής, μια σχέση αιμομικτική και εμείς ζητάμε από τα παιδιά "να έχουν ξεκαθαρισμένες ιδέες για να προχωρήσουν στη ζωή"!".{"Οικονομικός", 10 Μαρτίου 1994, Ν.Σ.Μάργαρης}
" Η μετατόπιση του ενδιαφέροντος από την πολιτική ταυτότητα στην προσωπικότητα είναι έντονη. Παλαιότερα αναδεικνύονταν απόψεις, τάσεις, στάσεις στις εσωκομματικές συγκρούσεις. Τώρα τα ταλέντα, η ικανότητα προσαρμογής, η ευρηματικότητα, η γοητεία δίνουν τον τόνο. Οι ειδικοί προβλέπουν ότι φέτος τα φυλλάδια των περισσοτέρων υποψηφίων θα έχουν ακόμα λιγότερα κείμενα, περισσότερες φωτογραφίες, λιγότερες απόψεις και περισσότερα βιογραφικά στοιχεία". [Τα Νέα, 28-02-2000, Σελ.:Ν10 Κωδικός άρθρου: Α16679Ν101]
Νομίζω πως τώρα πρέπει να έχει γίνει ξεκάθαρη η γνώμη μου για την τηλεόραση και για την σύγχρονη πολιτική. Δεν θα γράψω για την σχέση της διαφήμισης με την οικονομία αν και θα ήθελα να αναφέρω τους "κανόνες διαφήμισης και τρόπους υπολογισμού αποδόσεων", τα αμοιβαία κεφάλαια, των κώδικα δεοντολογίας, επούλωση αγορών κλπ. Προτίμησα μέσω άρθρων να σας φανερώσω την δικιά μου οπτική για τα πράγματα κι έτσι να ενισχύσω να σχηματίσει κάποιος την δική του γνώμη παρά απλά να συμφωνήσει ή να διαφωνήσει μαζί μου. Φυσικά κανείς δεν είναι αθώος όταν δηλώνει κάτι δημόσια πολύ περισσότερο αν έχει κάποιο οικονομικό όφελος από αυτό που υποστηρίζει. Ειδικά όταν μιλάει για την πολιτική. Ίσως αυτός να είναι ο λόγος που η οικονομία, η πολιτική και η τηλεόραση είναι τόσο στενά δεμένα μεταξύ τους. Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν πάψουμε να μιλάμε πολιτικά ξέρω όμως τι θα γινόταν αν πάψουμε να ακούμε για πολιτική! Θα έχουμε κλείσει την τηλεόραση. Τι θα κερδίσουμε από αυτό; Αν η πολιτική δεν σε τιθασεύει, η εικόνα δεν σε διεκδικεί και η διαφήμιση δεν σε κερδίζει, τότε έχεις αυτό που σε άλλες γλώσσες λένε "peace of mind". Το κεφάλι σου ήσυχο!
{Όσα γράφονται στο παρόν blog αφορούν προσωπικές σκέψεις και απόψεις μου. Δεν είμαι και δεν πρέπει να με θεωρείτε υπέυθυνο για όποια τυχόν παρερμηνεία ή παράληψη. Για επικοινωνία το email: kokkinidalika@yahoo.gr}
{Όσα γράφονται στο παρόν blog αφορούν προσωπικές σκέψεις και απόψεις μου. Δεν είμαι και δεν πρέπει να με θεωρείτε υπέυθυνο για όποια τυχόν παρερμηνεία ή παράληψη. Για επικοινωνία το email: kokkinidalika@yahoo.gr}
